Ο «Δον Κιχώτης» αναγνωρίζεται μακράν ως το πιο επιδραστικό και διάσημο μυθιστόρημα στην ισπανική λογοτεχνία. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 60 γλώσσες και εξακολουθεί να τυπώνεται, αιώνες αργότερα. Έχει φέρει μερικές από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές συζητήσεις από τον 18ο αιώνα. Τα πρόσωπα του Δον Κιχώτη ντε λα Μάντσα και του Σάντσο Πάντσα είναι οικεία σε περισσότερους ανθρώπους από τους περισσότερους άλλους φανταστικούς χαρακτήρες1. Επιπλέον, το παραμύθι θεωρείται κρίσιμο στη γέννηση του είδους του μυθιστορήματος στη λογοτεχνική ιστορία.
Θεωρείται συχνά το πρώτο «μοντέρνο μυθιστόρημα», που καθιέρωσε το είδος και επομένως επηρέασε όλα όσα ακολούθησαν. Είναι μια παρωδία ρομαντικών ιπποτικών ιστοριών. Στο είδος του μυθιστορήματος, μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως κωμικό μυθιστόρημα, αλλά και μυθιστόρημα Πικαρέσκ. Το “Picaresque” προέρχεται από τον όρο “Picaro” που σημαίνει “απατεώνας”. Πρόκειται για ένα στυλ πεζογραφικής μυθοπλασίας που απεικονίζει τις περιπέτειες των «άστατων» ηρώων, με τον τρόπο αυτό, τον Δον Κιχώτη. Παρά το γεγονός ότι ήταν βαθιά ριζωμένος στις προσωπικές του εμπειρίες και την παρατήρηση της εποχής και της κοινωνίας του, ο Δον Κιχώτης είναι ένα έργο μυθοπλασίας.
είναι ένας ευγενής που έχει εμμονή με τα ιπποτικά μυθιστορήματα και αποφασίζει να γίνει ιππότης. Παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης, βρίσκει τον πιστό του ιπποκόμο, Σάντσο Πάντσα, και μαζί ξεκινούν μια σειρά από περιπέτειες, προσπαθώντας να πολεμήσουν το κακό και να αποδώσουν δικαιοσύνη στον κόσμο, συχνά αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια της φαντασίας του.
Περίληψη του έργου:
Ο Δον Κιχώτης, ένας ευγενής από την Καστίλλη, διαβάζει τόσο πολλά ιπποτικά μυθιστορήματα που χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα και πιστεύει ότι είναι ένας περιπλανώμενος ιππότης. Ονομάζει τον εαυτό του Δον Κιχώτη και μαζί με τον πιστό του υπηρέτη, Σάντσο Πάντσα, ξεκινούν μια σειρά από περιπέτειες, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε παρεξηγήσεις και κωμικές καταστάσεις, λόγω της διαφοράς μεταξύ της φαντασίας του Δον Κιχώτη και της πραγματικότητας.
Κύρια σημεία:
Εμμονή με την ιπποσύνη:
Ο Δον Κιχώτης είναι εθισμένος στα ιπποτικά μυθιστορήματα και θεωρεί τον εαυτό του έναν αληθινό ιππότη, αναζητώντας περιπέτειες και μάχες.
Ο Σάντσο Πάντσα:
Ο Σάντσο Πάντσα είναι ο πιστός υπηρέτης του Δον Κιχώτη, ένας άνθρωπος της πεζής πραγματικότητας, που συχνά τον ακολουθεί στις τρελές ιδέες του.
Περιπέτειες και παρεξηγήσεις:
Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα ταξιδεύουν σε όλη την Ισπανία, αντιμετωπίζοντας ανεμόμυλους που νομίζουν ότι είναι γίγαντες, χωρικούς που τους βλέπουν ως τρελούς και άλλες κωμικές καταστάσεις.
Ιδεαλισμός και πραγματικότητα:Το έργο συγκρούει τον ιδεαλισμό του Δον Κιχώτη με την σκληρή πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την αξία της επιμονής για έναν ανώτερο σκοπό, αλλά και την ανάγκη για ισορροπία ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα.
Κλασικό έργο:
Ο Δον Κιχώτης θεωρείται ένα από τα πρώτα σύγχρονα ευρωπαϊκά μυθιστορήματα και έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Η ιστορία του Δον Κιχώτη διαδραματίζεται στην Ισπανία και ξεκινά στην περιοχή της Λα Μάντσα. Θα κάνει 3 ταξίδια καθ ‘όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του, συνολικά σχεδόν 800km. Η Λα Μάντσα είναι μια άνυδρη, έρημη και μονότονη περιοχή, με υψηλούς καύσωνες του καλοκαιριού που δείχνει μια πλήρη αντίθεση με τα κλασικά ιπποτικά μυθιστορήματα που είναι συνήθως πράσινα και γλυκά.
Το δίδυμο περνά επίσης από τη Σιέρα Μορένα, μια οροσειρά που εκτείνεται σε 450 χιλιόμετρα στην κεντρική Ισπανία. Στην ισπανική κουλτούρα και παράδοση, η Σιέρα Μορένα έχει μια έντονη θρυλική ατμόσφαιρα, με ιστορίες ληστών και κλεφτών. Ο Δον Κιχώτης στη συνέχεια πηγαίνει στη Βαρκελώνη, μεγάλη πόλη της Ισπανίας, όπου βλέπει τη θάλασσα για πρώτη φορά.
Εικονογραφία
Ο Γκουστάβ Ντορέ (1832-1883) ήταν Γάλλος καλλιτέχνης, εικονογράφος, γελειογράφος και γλύπτης που ήταν πίσω από τις, πιθανώς πιο διάσημες, εικονογραφήσεις του Δον Κιχώτη. Δημιούργησε περισσότερες από 200 εικονογραφήσεις για αυτό το μυθιστόρημα. Το έργο του τη δεκαετία του 1860, λέγεται ότι επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται σήμερα η φυσική εμφάνιση του Δον Κιχώτη από σκηνοθέτες και σκηνοθέτες. Είναι διάσημος για άλλα έργα εικονογράφησης όπως ο Rabelais, ο Balzac, ο Dante, αλλά και ο Lord Byron και ο Edgar Allan Poe. Το 1866, εικονογράφησε (ξυλογλυπτική) μια έκδοση της Αγίας Γραφής που είχε μεγάλη επιτυχία.